św.Marcina

Pamięć o zmarłych towarzyszy ludziom na całym świecie, niezaleĹźnie od miejsca i czasu, światopoglądu i religii. JuĹź w średniowieczu (IX w.) w katolickiej Francji, a takĹźe u angielskich i niemieckich katolików, dzień 1 listopada obchodzony był jako uroczystość Wszystkich Świętych. Wszyscy święci byli zbawieni i w ludzkiej pamięci istnieli dzięki swoim dobrym uczynkom na ziemi, dlatego więc celebrowany był radośnie. Po dziś dzień odprawiający tego dnia naboĹźeństwa są ubrani w białe lub złote szaty mszalne.
Dzień Zaduszny, czyli właściwe Święto Zmarłych - przypadające 2 listopada - wprowadzono do liturgii Kościoła powszechnego ponad sto lat póĹşniej, w 998 r. Ten dzień był poświęcony zmarłym, pozostającym w czyśćcu których dusze mogą być zbawione dzięki jałmuĹźnie i modlitwom.
 Dzień Wszystkich Świętych  dla nas to takĹźe dzień refleksji nad własnym Ĺźyciem. Czy chcę do nieba? Czy jestem święty? Czy należę do Boga? A jeśli nie, co mnie czeka po śmierci?


 


A w Polsce?
W Polsce tradycja Dnia Zadusznego zaczęła się tworzyć już w XII wieku, a z końcem XV wieku była znana w całym kraju.
Na kilka dni przed świętem ludzie porządkują groby swoich bliskich, zdobią je kwiatami i zielonymi gałęziami. Zgodnie z polską tradycją, to właśnie 1 listopada jest najwaĹźniejszym dniem obchodów zadusznych i odwiedzania cmentarzy. Następujący po nim dzień - Dzień Zaduszny - nie jest powszechnie obchodzony, chociaĹź w kościołach odprawiane są naboĹźeństwa Ĺźałobne.